آتل یا اسپلینت برای بی‌حرکت و ثابت کردن مفصل یا عضوی که آسیب دیده‌اند استفاده میشود. آسیب‌دیدگی میتواند یک استخوان شکسته یا رگ به رگ شدگی و پیچ حوردگی شدید باشد. اسپلینت باعث بی‌حرکت کردن و ثابت نگه داشتن ناحیه آسیب، کاهش میزان درد و جلوگیری از آسیب بیشتر میشود. آتل ها اغلب تا وقتی که مراقبت‌های ارتوپدی قطعی بیشتر آغاز شود، به عنوان یک اقدام موقت به کار گرفته میشوند.
اسپلینت پزشکی جسم تبیت کننده خارجی جدید است که به جای باند گچ معمول مورد استفاده قرار می‌گیرد (باند P.O.P). اسپلینت یا آتل با تکنولوژی بالا و کیفیت برتر، جایگزین ایده‌آل برای گچ است. اسپلینت‌های ارتوپدی توسط بسیاری از بیماران و پزشکان در سراسر جهان استفاده میشود. محور پزشکی آسیا، به عنوان یکی از تخصصی‌ترین مراکز ارائه و فروش اسپلینت‌های ارتوپدی در ایران، آماده ارائه انواع خدمات به بیمارستان‌ها، مراکز درمانی و کلینیک‌ها میباشد. جهت کسب اطلاعات بیشتر میتوانید با شماره‌های ما تماس بگیرید.
تفاوتهای گچ و آتل
گچ چیست؟
گچ، وسیله‌ای است که به طور کامل عضو را احاطه کرده و به آن متصل میشود. از آن در ارتوپدی برای نگه داشتن یک دست به طور کامل، در حالی که استخوان آن شکسته یا آسیب دیده است، استفاده میشود. وقتی یک استخوان خاص را بشکنید، نیاز دارید که بعد از اینکه استخوان‌ها در هم تراز درست قرار می‌گیرند، کاملاً بی‌حرکت بمانند تا عمل گچ گیری درستی انجام شود. این کار برای این است که اطمینان حاصل شود که این شکستگی به درستی درمان میشود.
مواد مورد استفاده برای ساخت گچ معمولاً فایبرگلاس و گچ پلاستر هستند. در صورتی که عضوی که متورم بوده است دیگر ورم نداشته باشد (ورم آن بخوابد) گچ نمی‌تواند به درستی تنظیم باشد. این به این معنی است که ممکن است قالب به مرور زمان شل شود و ممکن است لازم باشد برداشته شود.
دکتر ممکن است با طرح جدیدی که مناسب تر بوده و یا با آتل شکستگی را بسته به موقعیت و نوع آسیب دیدگی آن جایگزین کند. گچ به گونه ای طراحی شده است که برای شما مناسب باشد و این به این معنی است که این ماده باید روی دست شما شکل بگیرد(قالب گیری شود). و سپس باید تنظیم و سفت شود که این موضوع ممکن است کمی طول بکشد.
فایبر گلاس این مزیت را دارد که در صورتی که اشعه ایکس روی دست بتابد، سبک‌تر و آسانتر میباشد. پلاستر اما گرچه بسیار ارزان‌تر است سنگین‌تر است.
گچ باید روی دست قالب گیری شود که امری وقت گیر است و نیاز است که عضو ابتدا در برخی از انواع جوراب و پد پنبه قرار بگیرد تا بیشتر از اعضا محافظت شود (پد و پنبه به منظور جلوگیری از آسیب زبری گچ سخت شده در طول زمان بر روی پوست حتما باید قبل از گچ گرفتن قرار بگیرد). زمان لازم برای سفت شدن، برای فایبرگلاس، یک روز اما برای گچ پلاستر ممکن است چند روز باشد.
برخی از گچ های پا به گونه ای طراحی شده‌اند تا شما بتوانید بر روی آنها راه بروید، اما این موضوع چیزی است که باید با پزشک در مورد آن صحبت کنید. همچنین باید به خاطر داشته باشید که ممکن است زمانی طول بکشد تا گچ به طور کامل سفت شود و اگر قبل از آماده شدن روی آن راه بروید، ممکن است ترک بخورد.
Splint یا آتل چیست ؟
آتل یا اسپلینت یک وسیله ارتوپدی است، اما فقط تا حدی عضو را احاطه میکند و آن را محکم نگه میدارد. آتل در ارتوپدی برای نگه داشتن یک دست به طور کامل، در حالی که یک استخوان شکسته یا عضو آسیب دیده در حال درمان است، استفاده میشود. از مزایای مهم آتل این است که در صورتی که عضو شروع به ورم کند، آتل را می‌توان به راحتی تنظیم کرد.
در برخی موارد , آتل میتواند کمی حرکت را مجاز کند. در این زمینه , یک متخصص پزشکی اورژانس ( EMT ) اغلب یک آتل موقتی را بر روی یک عضو آسیب دیده قرار میدهد تا فرد مورد ارزیابی قرار گیرد و توسط یک پزشک ارتوپدی درمان شود. با این روش عضو می‌توان بی‌حرکت نگه داشت در حالی که برای درمان بیشتر به بیمارستان برده می‌شوید.
آتل را می توان به عنوان یک گچ ناکامل دانست، زیرا به طور کامل عضو را پوشش نمی‌دهد. اسپلینت را می‌توان به آسانی حذف کرد چون معمولا ً با تسمه‌های ولکرو به عضو متصل میشود. این به این معنی است که آتل را می‌توان به راحتی تنظیم کرد تا یک عضو را که در آن تورم کاهش یافته نگه داری کند.
این مزیتی بزرگ بر استفاده از گچ است. با این حال، ممکن است زمان‌هایی وجود داشته باشد که لازم باشد شما باید بجای آتل از گچ استفاده کنید. البته متخصص ارتوپدی در این زمینه تشخیص میدهد.
آتل مثل گچ، نیاز به ساپورت توسط پد پنبه ای روی پوست دارد تا آسیبی به پوست نرساند. آتل را می‌توان با تسمه و یا تسمه‌های Velcro به عضو متصل کرد.
ممکن است پزشک شما ابتدا یک عضو آسیب دیده را تا زمانی که ورم از بین برود، در آتل قرار دهد و بعد از گچ بگیرد. البته این کار به موقعیت ویژه شما و ماهیت آسیب بستگی خواهد داشت.
آتل میتواند برای هر عضو خاص مناسب نباشد؛ گاهی برای شکستگی از گچ های آماده استفاده میشوند. تنها پزشک ارتوپدی قادر خواهد بود به شما بگوید که آیا آتل برای موقعیت ویژه شما بهتر خواهد بود یا خیر.
تفاوت بین گچ و Splint(آتل) چیست ؟
گچ شکسته بندی یکپارچه بوده و به طور کامل عضو را احاطه میکند، در حالی که آتل تا اندازه‌ای اطراف عضو را احاطه میکند.
آتل معمولا ً با تسمه‌های Velcro ضمیمه میشوند ; این مورد برای گچ صادق نیست.
گچ همیشه سفارشی برای شما درست میشود، در حالی که آتل چنین نیست.
یک آتل را می‌توان در موقعیت اضطراری توسط پزشک به عضو متصل کرد، در حالی که گچ نمی تواند توسط پزشک اورژانس در محل استفاده شود.
گچ باید با یک تیغه یا کاتر بریده شود در حالی که آتل به سادگی توسط بندها و تسمه ها جدا و یا بسته میشود.
اگر ورم در عضو کاهش یابد و یا افزایش یابد آتل را می توان به راحتی تنظیم کرد، اما گچ نمی‌تواند تنظیم شود و ممکن است نیاز باشد آن را برید و جایگزین کرد.
استفاده از آتل نسبت به گچ در زمان صرفه جویی بیشتری دارد.
خلاصه :
گچ و آتل هر دو وسایل ارتوپدی هستند که برای حفظ عضو تان از حرکت طراحی شده‌اند .
تنظیم کردن آتلی که با بندها متصل است، آسانتر است و بر خلاف گچ که به طور کامل عضو شما را محصور نمی‌کند .
در صورتی که بیمار شما به بیمارستان انتقال پیدا کرده است ، پزشک اورژانس آتل را می تواند برای بی حرکت کردن عضو آسیب دیده استفاده کند .
اگر ورمی داشته باشید که بزرگتر شود ، گچ نمی‌تواند تنظیم شود که یک عیب بزرگ است . اما آتل میتواند به راحتی تنظیم شود .
پزشک خواهد دانست که کدام دستگاه به بهترین شکل عمل خواهد کرد. آتل ممکن است ابتدا روی یک عضو و سپس برداشته و گچ جایگزین شود .
